FZZMK wystąpiła do Ministra Pracy i Polityki Społecznej z prośbą o zajęcie stanowiska i podjęcie stosownych czynności w sprawie naruszenia przez Zarząd Spółki PKP CARGO S.A.  przepisu art. 14 ustawy z dnia 23 maja 1991 r.o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Zgodnie z treścią art. 14 powołanej wyżej ustawy, postępowanie mediacyjne kończy się podpisaniem przez strony porozumienia, a w razie nieosiągnięcia porozumienia – sporządzeniem protokołu rozbieżności ze wskazaniem stanowisk stron, a czynności tych dokonuje się przy udziale mediatora. Z sekwencji zdarzeń jasno wynika, że uchwała w przedmiocie dokonania od dnia 01 lipca 2015 r. wzrostu wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez pracodawców działających w Spółce, trzeba dodać sprzeczna z postulatami organizacji związkowych, została podjęta w dniu 29 lipca 2015 r., to jest w przeddzień zakończenia sporu zbiorowego, trwającego do dnia 30 lipca 2015 roku.

Zatem celem pracodawcy nie było zawarcie porozumienia, skoro postępowanie mediacyjne było w toku, a pracodawca podjął już uchwałę niezgodną z postulatami związków zawodowych.

Gdyby pracodawca dążył do zawarcia porozumienia, nie podejmowałby tego rodzaju uchwały. Jasny i czytelny układ przepisów ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, daje możliwość ustalenia intencji ustawodawcy, bowiem w przypadku wypracowania porozumienia, postępowanie mediacyjne kończy się podpisaniem przez strony porozumienia, a w razie nieosiągnięcia porozumienia - sporządzeniem protokołu rozbieżności ze wskazaniem stanowisk stron. Podjęta w dniu 29 lipca 2015 r. przez Zarząd Spółki PKP CARGO S.A. z siedzibą w Warszawie uchwała stała się przeszkodą do prowadzenia sporu zbiorowego w sposób zgodny z prawem, a zatem w taki sposób, którego z jednej strony pracodawca powinien dążyć do osiągnięcia porozumienia, a z drugiej strony winien powstrzymać się od podejmowania jakichkolwiek działań niweczących możliwość osiągnięcia porozumienia aż do zakończenia sporu zbiorowego i dopiero w przypadku jego nieosiągnięcia - sporządzenia protokołu rozbieżności ze wskazaniem stanowisk stron. Przedmiotową uchwałę jako podjętą przed zakończeniem sporu zbiorowego polegającego na sporządzeniu protokołu rozbieżności ze wskazaniem ostatecznych stanowisk stron należy zatem uznać za przedwczesną, niejako wskazującą na intencję pracodawcy jako strony sporu zbiorowego, dążącego nie do zawarcia porozumienia lecz wcielenia w życie swojego punktu widzenia.   
Poniżej treść całego wystąpienia.